evelien borgonjon

Na het werk staat de man anderhalf uur in de keuken. Hij maakt verse pizza, snijdt groenten fijn, scheurt mozzarella, maakt kruidenolie. De baby die de hele middag niet had geslapen, dragen we tegen het vallen van de avond en op kousenvoeten naar boven. Het kind zit naast de tafel op de vloer, probeert sokkenLees verder “Een stille knuffel”

Ik zit aan tafel met mijn jas nog aan en mijn sjaal nog om, ik drink de koffie waarvoor ik daarnet geen tijd meer had. Ze is vijf jaar geworden, sliep deze ochtend wat langer, kreeg telefoontjes van opa en oma, tante en overgrootmoeder. Opa speelde piano, tante zong een lied en voor overgrootmoeder moestenLees verder “En het is nog niet eens negen uur”

Wil je me dit verhaal horen voorlezen? Beluister het in De Tiny Podcast. Het was de week van de Poëzie. En ergens in het begin van die week dacht ik bij de lunch: laten we een kleine, eenvoudige traditie introduceren. Dat ging zo: De man zet de laatste dingen op tafel, staat nog eens opLees verder “Ik dacht: laten we een kleine, eenvoudige traditie introduceren”

We bleven ergens plakken en gingen naar huis toen het al donker was. Er lag sneeuw, we zetten sporen waar nog niemand had gestaan. Ze wilde een sneeuwballengevecht. Dat hield in dat ik standbeeldstil moest staan en met dichtgeknepen ogen stond te wachten tot een sneeuwbal van dichtbij tegen me aan werd gegooid. Ze gierdeLees verder “Het is allemaal niet simpel”

Een gedicht voor gedichtendag. Je kunt luisteren of lezen en daarna nog eens lezen of eerst luisteren en daarna nog lezen of eerst lezen en dan luisteren of luisteren en ondertussen ook lezen. Dat mag je zelf beslissen. ik droomde de hele nacht in woorden daar kwam geen beeld – nee – aan te pasLees verder “Gedichtendag 2021, een gedicht”

Misschien vind je het leuk om eens naar een verhaal van mij te luisteren in plaats van het te lezen? In De Tiny Podcast van 22 januari 2021 hoor je me dit verhaal voorlezen. Aapje slaapt. Baby niet. Kind, in de kamer hiernaast, slaapt ook niet. Heeft net het licht weer aangedaan, leest een boek.Lees verder “Als iedereen slaapt”

Zeven jaar geleden woonde ik in Gent, ging ik met de auto naar de carwash en met mezelf naar de sauna en de schoonheidsspecialiste. De puist op mijn voorhoofd kreeg ze niet weg. Ik belde met camera naar een oudere vriend om te vragen hoe erg hij het er uit vond zien. Het zou geenLees verder “‘k Was haast vergeten”

Ze zong. ‘Een bos, een bos, een bos, het is een mooi bos, een bos, een bos, een bos, het is mijn bos. Ik mag niet te veel bellen anders schrik ik de dieren weg.’ En ik erachteraan. Met het bos in de longen. En de man en de kleinste muis zo’n honderd meter achter.Lees verder “Misschien weet ik nu ook al wat wij deze week gaan eten”

De dag gaat liggen, loopt op zijn einde. De lucht is grijs, zeg ik.  Nee, zegt de kleine op de achterbank. Ze wijst met gestrekte arm naar het raam, naar daar achter de molen. Daar is de lucht licht. Daar hangt onder het grote, donkere vlak nog een streep roze boven de velden.  Ik rij en kijk zo lang mogelijkLees verder “Welkom op zijn minst”