Het lot van de vader: een vuistslagje in je gezicht van je jongste als ze wakker wordt omdat ze wil drinken aan borstje. Bijkomend probleem: vader slaapt op dat moment heel diep en weet even niet wat hem overkomt. Desondanks slaat hij niet terug. Het lot laat niet los. Het omvat ook: vijf minuten na de kinnebakslagLees verder “Father’s fate – Gastblog van de man”
Iets in goudkleur of in knalroze
Dag lieve vriendin, Je bent jarig vandaag. Je zult het trapje van vijf, zes treden van slaapkamer naar woonkamer afstappen op blote voeten of zachte slofjes, het hangt ervan af of de zon schijnt of niet. Je zult een klein beetje spanning voelen om dat ene jaar erbij en de jaarlijks weerkerende vraag of erLees verder “Iets in goudkleur of in knalroze”
De dag en de avond
Er zijn lammetjes in het dorp. Ze is er niet bij weg te slaan, wil ze aaien, maar kan er niet bij. We zitten op een bankje en wijzen elkaar op zottigheden in de wei: een lam staat bovenop zijn moeder, een groot schaap gaat snuffelend van het ene lammetje naar het andere. Enkele lammetjesLees verder “De dag en de avond”
Later
Het kaartje kocht ik tien jaar geleden in een muffe winkel in Borgerhout. Het is één uit een setje van drie. Het bloemetjespapier streel ik al sinds de basisschool, mijn ouders hadden het liggen al van voor ik was geboren. Ik bewaar ze allebei voor een bijzondere gelegenheid die zich niet voordoet onder het gewichtLees verder “Later”
De twee puzzelaars
Ze zitten naast elkaar aan tafel. De kleine heeft de benen onder zich geplooid, leunt voorover, steunt met de ellebogen op het tafelblad. De grote legt de handen te rusten op haar wiebelende benen, hielen gaan op en neer, de toppen van de schoenen blijven op het tapijt. Ze zitten daar elk met een puzzel.Lees verder “De twee puzzelaars”
Een tip
Sommige mensen dragen altijd zwarte kleren. Dat is voor het gemak, zeggen ze als je hen ernaar vraagt, ’t combineert goed. Of het hoorde ooit bij hun muziek en nu gewoon bij hun kleerkast. Of het is gegaan zonder noembare reden, plots waren alle kleren zwart en nu stappen ze daar niet meer vanaf. In mijn straat woont ookLees verder “Een tip”
Wat ik nooit heb gedeeld over 1 april
Vandaag is 1 april. Ik heb op de radio al drie maal gehoord dat een bericht geen grap is. Berichten die vandaag niet anders zijn dan gisteren, kunnen vandaag – anders dan gisteren – worden gehoord als een grap. Daarom krijgt een bericht vandaag al eens een voetnoot die zijn ware aard onderstreept. De voorzitsterLees verder “Wat ik nooit heb gedeeld over 1 april”
Even naar de dokter
In de wachtkamer van de huisarts komt een man binnen die ik meteen herken. Hij kijkt me aan, het is niet duidelijk of hij mij ook herkent. Ik blijf kijken, hij ook. Hij gaat zitten, kijkt nog steeds, ik zeg: Wij herkennen elkaar. Hij kijkt, zegt niets. Ik zeg: U kijkt mij aan en ik u, dus ik denkLees verder “Even naar de dokter”
De schort
Ik woon nu bijna vijf jaar in Nederland. Het sentiment voor al wat Vlaams is, neemt met de jaren toe. Als ik familie in mijn geboortestreek bezoek, door de straten van mijn studentenstad wandel of in de buurt kom van de plek waar ik werkte, vertraag ik mijn pas, ga ik anders kijken. Met eenLees verder “De schort”
Een vrouw zit aan tafel
(Opnieuw) Het is ochtend. Een vrouw zit aan tafel. Ze is al buiten geweest, liep met een voet op de stoep en met een voet op de straat. Midden op straat lag ijs, was het glad. Ze zag voor zich een teken in het ijs dat wegtrok zodra ze er was. Op haar netvlies zochtLees verder “Een vrouw zit aan tafel”
