evelien borgonjon

Voor ’s avonds is er het plan dat ik ga wandelen met een vriendin. Ze zal aankomen met trein en mondmasker, met een rugzak en een fles, een warme trui, een gloeiing van de drukte van de dag en de onvoorspelbaarheid van de dagen die zullen volgen. Ze zal vertellen over tenten, slaapzakken en rugzakkenLees verder “De onvoorspelbaarheid van de dagen”

Lunch in de tuin onder twee parasols. Salade was goed, brood was mottig en had hij gekocht in een dagwinkel die leek op een nachtwinkel. Ik moest me er even overheen zetten, over dat brood. Maar oké, smakelijk. En dat het al woensdag is. Dat híj om de dag is gaan hardlopen en al eenLees verder “Het begon met brood gekocht in een dagwinkel die leek op een nachtwinkel”

We worden naar buiten geleid, kiezen tussen stoel of bank, krijgen een kopje thee en een koek en een opdracht en het plan voor de rest van de dag. De man zit naast zijn moeder, op het bankje in half zon half schaduw. De baby op zijn schoot. Zijn moeder kijkt en zegt: Wat mooi toch,Lees verder “En in de kleinere pop zit een nog kleinere pop en in de nog kleinere pop zit een nog kleinere pop”

We gaan naar kunst kijken op afspraak. Zo gaat dat in de tegenwoordige tijd, een tijd waarin we door elkaar niet te zien en niet aan te raken, hopen lang en gelukkig te leven. We zijn een beetje aan de late kant. Kinderfiets in de kofferbak, een mand met drinkflessen, een luier en een doekje,Lees verder “Alles tegelijk ademt en stopt”

Drie jaar geleden vierden we het volle leven en onze liefde daarin. De dagen ervoor regende het pijpenstelen en we wisten dat er een plan b, maar kregen dat maar niet bedacht. De nacht voor de dag was kort.   Jij zat samen met je goeie vriend in ons huis. Je streek je hemd en schreefLees verder “Geen plan b”

Het wordt lastig opstaan morgen. We moesten al lang slapen. Maar ja. Drie vingertjes op mijn rechter arm. Een kriebeling in de late uren. Ik lig ongemakkelijk, ben geplooid in een lastige hoek. Ik buig me naar je toe, wil die arm niet verroeren. De hand van mijn andere arm leg ik op je hoofd,Lees verder “Dat had ik je nog niet eerder zien doen”

Het is makkelijker schrijven over een pot geraniums dan over de vader die elke dag beweegt in ons huis. Als ik dan zit en wil schrijven en kijk, de koffiemelk die eigenlijk in de koelkast moet, het plantje dat ik kreeg omdat ik een interview, de stiften en potloden van de kleuter en de sokjesLees verder “Een vader”

Het lot van de vader: een vuistslagje in je gezicht van je jongste als ze wakker wordt omdat ze wil drinken aan borstje. Bijkomend probleem: vader slaapt op dat moment heel diep en weet even niet wat hem overkomt. Desondanks slaat hij niet terug.  Het lot laat niet los. Het omvat ook: vijf minuten na de kinnebakslagLees verder “Father’s fate – Gastblog van de man”

Dag lieve vriendin, Je bent jarig vandaag. Je zult het trapje van vijf, zes treden van slaapkamer naar woonkamer afstappen op blote voeten of zachte slofjes, het hangt ervan af of de zon schijnt of niet. Je zult een klein beetje spanning voelen om dat ene jaar erbij en de jaarlijks weerkerende vraag of erLees verder “Iets in goudkleur of in knalroze”

Er zijn lammetjes in het dorp. Ze is er niet bij weg te slaan, wil ze aaien, maar kan er niet bij. We zitten op een bankje en wijzen elkaar op zottigheden in de wei: een lam staat bovenop zijn moeder, een groot schaap gaat snuffelend van het ene lammetje naar het andere. Enkele lammetjesLees verder “De dag en de avond”