Terug naar school

Vroeg opgestaan, rest zomervakantie op tafel gelegd, een lijn zand, een kring schelpen.

Niemand zin in dikke plakken brood, jam die op trage dagen lekker was, schuift heen en weer op tafel, want vies vandaag.

We willen weten, maar weten niet welk weer het wordt, willen niet te warm en niet te koud, wisselen combinaties uit van lange benen en korte mouwen, lange mouwen en korte benen, en sokken ja of nee, besluiten dat we zullen zien, trui sowieso mee.

Korstjesstrijd niet doorgezet, haren van de oudste mogen kammen, die van de kleinste niet, ze willen allebei met de fiets. de oudste bindt drie knuffels voorop, de kleinste valt van de stoep.

De oudste op kop, al bij de brug, stopt: ik ken die juf niet eens en het is eng, de kleinste op de arm van de man, fiets op de kop over zijn schouder.

Vroeg opgestaan, we rennen over straat, zijn maar een beetje laat, de oudste gaat zitten op een stoel naast een vriend.

Wij dralen in de klas, dralen bij het hek, willen die zonnewangetjes voelen, het strandhaar ruiken, de bruine beentjes rennend zien. Wat zou ze nu doen, vragen we ons af, terwijl we nog wat op ‘t schoolplein staan te staan.

De kleinste wil vissen kijken in de straat verderop. Ik stap door. De man halt even met de kleinste bij de vijver.

Vroeg opgestaan, we rennen over straat, zijn maar een beetje laat, de kleinste wil niet elders spelen, maar na tien tellen is het goed.

Wij dralen aan de deur, dralen in de hal, willen die zonnewangetjes voelen, het strandhaar ruiken, de bruine beentjes rennend zien. Wat zou ze nu doen, vragen we ons af, terwijl we aan ‘t raam nog staan te staan.

‘s Avonds zijn we vroeg met eten en de kleinste is vroeg met slaap, knabbelt een nootje, krabbelt op schoot, hangt en drinkt en ademt zwaar.

De oudste eet met hoofd op hand, zegt haar laatste woorden van de dag: Als ik moe ben, en ik zit aan tafel doodmoe te doen, en jullie zeggen: ‘Schat, je bent moe, hé, ga maar slapen’ … dan is dat echt het perfecte moment van mijn leven.

We zakken zelf naar ‘t laatste uur, trekken pyjama’s aan, nemen een boek mee naar bed, zeggen dat voldoende slaap echt alles is, horen de kerkklok slaan en een duif in de tuin nog wat zeggen, hoeven het niet te verstaan.