Wij hadden er in het geheel geen melding van gemaakt. Zij kwamen binnen met de handen vol en tekeningen vol rood en roze en glinstering. De kleinste zei: Loulou maakt. We gingen door de knieën, kusten hun koude wintervingers.
De grootste zei: ‘Het is Vaderdijnsdag, dus dit is allemaal voor papa.’ De man nam de knutsels gretig in ontvangst. ‘En jij’, zei het grootste kind, ‘jij mag aan de glitters voelen, doe maar, met je vinger.’ Ik wreef met mijn wijsvinger over de glinsterende hartjes: ‘Goh, heerlijk’, zei ik stil.
‘Wat voor dag is dit ook al weer?’, vroeg ik. ‘Nou’, zei het grootste kind, en ze keek me aan, ‘het is Vaderdijnsdag en dan doen de vaders dus alles.’
Ik vind het goed. De avond is nog jong, de verwachting hoog gespannen.

Vaderdijnsdag… heerlijk
LikeLike