Een gedicht voor gedichtendag. Je kunt luisteren of lezen en daarna nog eens lezen of eerst luisteren en daarna nog lezen of eerst lezen en dan luisteren of luisteren en ondertussen ook lezen. Dat mag je zelf beslissen.
ik droomde de hele nacht in woorden
daar kwam geen beeld – nee – aan te pas
het is dan ook naar ik las
vandaag gedichtendag
dus alles met gedichten mag
en de pech is eigenlijk nu
dat ik vandaag gewoon moeten werken
terwijl ik voel dat dat niet klopt
ik droomde de hele nacht in woorden
in een ritme, met muziek
en heel af en toe in rijm
en gelukkig ook in wat herhaling
anders zou ik dit gedicht al lang vergeten zijn
en hier, bij het ontbijt
zie ik op de klok
gedichtendag is al zes uur bezig
en ik word me nu toch lezig
mijn vingers zoeken boeken
mijn ogen willen woord
en mijn hart wil gewoon vrijaf
om poëzie te lezen, ongestoord
maar ja, ik zei het al: ‘k moet werken
da’s weer een construct van het systeem
om me te doen vergeten, te verhinderen
dat ik ’t leven in een bundel neem
ik kan natuurlijk zelf wel wat bedenken:
zo om het uur een pauze
voor ‘t lezen van een gedicht
of ik gebruik vandaag enkele rijm
in een mail of een bericht
en ik geef natuurlijk geld uit
aan woorden op papier,
ik koop online werk
en laat dat leveren hier
ik kan mensen om leestips vragen
of zelf gedichten schrijven op het raam
ik was daar gisterenavond eigenlijk al mee begonnen,
was met een voet al op een kruk gaan staan
tot ik besefte – zo ineens – hoe vuil mijn ruiten zijn
ik moet dus eerst een poetsdag voor de schone schijn
alvorens ik het raam vul, met woorden en witte stift
ik hou het voor het gemak dan maar
vandaag, bij pen en een mooi schrift.
evelien borgonjon 