Hoe gaan we dat hier doen, jongens?

Gisterenochtend. Ik dacht, ik ga het gewoon even aan hen voorleggen, dus ik zeg: Jongens, ik voel me heel erg moe, we hebben vandaag een hele dag samen, maar ik ben zo moe, hoe gaan we dat doen?

Ze is stil, zit op haar knieën op het bed, denk na, ik heb mijn armen onder mijn hoofdkussen, kijk van dichtbij naar het gezicht van de baby. Dan zegt zij: Je moet gewoon sterk zijn en heel hard je kleren aandoen. En dan gaan we naar beneden voor een ontbijtje en dan neem jij haar in de draagdoek en ga ik fietsen, heel langzaam naast jou. Dan gaan we lang naar de speeltuin, dan lunchen, dan ga jij een uurtje slapen op de bank en dan gaan we weer spelen en dan avondeten. Zo. Dat is de dag die gaat komen.

Het is een beetje anders gegaan, maar ze zat er niet ver naast. We hebben ontbeten en zijn gaan wandelen, we hebben twee uur lang gedaan over vijf straten. Dat komt omdat het poppetje in haar wandelwagen twee keer moest eten. Zo stopte ze bij een bankje met uitzicht, gaf de pop sap en daarna melk, wachtte tot er een boertje kwam, noemde de pop schatje en lieverd. Ze liet me fluisteren zodat pop kon slapen. Ze liet me een nest zien in een boom, had ze ontdekt met oma. We gingen samen naar de bakker, kozen er brood en pistolets en taartjes met aardbei. Ze heeft een pistolet gegeten op het bankje buiten bij de bakker, gaf de pop ook weer te drinken. Mensen gingen naast het bankje staan, dachten dat we aan het wachten waren, maar nee, we hadden alles al en alle tijd. Ik sloot mijn ogen heel even op dat bankje, vroeg of ik even languit op de bank kon liggen slapen, ze zei nee. Zij zei mooie fiets tegen een oude knar met een mandje waar een man op klompen mee aan kwam rijden, de man zei niets, kocht zijn brood. Hij rende vervolgens op de straat met zijn handen aan het stuur, zijn klompen kletterden en hup, hij sprong de fiets op. We keken hem na. Wat later vond ze een steen, deed hem naast de pop in het wagentje. Ik zag beukennootjes, liet haar de hulsjes zien, klokjes die opengaan, zacht vanbinnen, ze voelde met een vingertje. Met een voet drukte ze een bolster open, legde de kleine kastanje naast de steen.

Thuis maakte ik twee dozen leeg. Wij hebben altijd dozen staan met van alles in. Zij en de baby zaten aan tafel te kijken naar wat ik tevoorschijn haalde: vijftien golfballen in doosjes per drie (wie ze wil mag me een bericht sturen), een voorraad post-its, logiblokken met de geur van oud plastic en basisschool, ze heeft er meer dan een uur mee gespeeld, fietslichtjes op batterijen, puzzels van de seizoenen en van brandweermannen (voor de kringloopwinkel) en tien bordjes met daarop de print van verschillende soorten camembert en brie (voor als we een keer een kaas- en wijnavond houden en de camembert en brie op bordjes willen leggen met een print van camembert en brie).

Het werd vrij snel avond. Het was een saaie dag, zei ze, voor we aan tafel gingen. Pfff. We hebben gewoon ontbeten, dan lunch gehad en nu gaan we avondeten. De man en ik keken naar elkaar en lachten. Ik stelde voor dat we dan morgen een keer niet zouden ontbijten, niet lunchen en geen avondeten zouden nemen. Dat vond ze geen goed idee, ze at en noemde het verrukkelijk, de baby sloeg bloemkool stuk op de tafel.

De man bracht de oudste naar bed, ik lag op de bank met de baby op mijn borst. Boven werd om een vierde verhaaltje gevraagd, ik hield een klein handje vast, zag door het raam hoe de lantaarn op straat aanging, het licht prikte, ik zou straks thee vragen aan de man en hem de gordijnen laten dichtdoen. Hij deed dat laatste eerst, haalde zo dat felle licht van mijn gezicht, zei dat ik maar niet naar links moest kijken, naar de aardappelen en bloemkool die overal lagen, en het speelgoed en de was en de spullen die ik ‘s middags uit de dozen had gehaald. Ik deed het toch, richtte mijn hoofd wat op en keek, deed alsof ik een hartaanval kreeg en liet me dramatisch weer zakken op de bank, de baby sliep verder. Draai eens op je zij, zei de man en wreef mijn nek in met olie. En dat was het. Dat was zo ongeveer de dag die was gekomen.