Het lot van de vader: een vuistslagje in je gezicht van je jongste als ze wakker wordt omdat ze wil drinken aan borstje. Bijkomend probleem: vader slaapt op dat moment heel diep en weet even niet wat hem overkomt. Desondanks slaat hij niet terug.
Het lot laat niet los. Het omvat ook: vijf minuten na de kinnebakslag wakker geschreeuwd worden door de grote zus van de jongste. Ze heeft het veel te warm, wil haar slaapzak uit, drinkt haar glaasje water volledig leeg en wil als klap op de vuurpijl bij jou slapen. Dat houdt in dat zij jouw plek in beslag neemt en jij mag opzouten naar het logeerbed. Geen probleem, kan vader tenminste even rustig slapen nu. Het bed moest alleen nog volledig worden opgemaakt. Zucht.
Het lot van de vader is blijkbaar ook dat dit allemaal ’s nachts om een uur of half twee gebeurt en het de vader blijkbaar dermate activeert dat hij pas weer in slaap valt als de eerste vogels hun mondje roeren. Het is dan 5 uur in de ochtend. Op zich geen probleem, de tijd is nuttig gebruikt, de vader heeft wat stichtelijke lectuur gelezen, filmpje gekeken (aflevering van ‘Killing Eve’ dan ook nog) en zelfs wat gewerkt, iets wat hij eigenlijk in de ochtend wilde doen. Dus dat is alweer klaar.
Enige nadeel: de moeder heeft van vaders gebrek aan slaap niets meegekregen, net zomin als de dochter die ’s nachts zijn plek innam. Rond 8 uur in de morgen maken hun schelle stemmen pal voor zijn slaapkamerdeur een einde aan zijn slaap. Tja, papa we gingen toch vandaag opruimen en schoonmaken en tomatenplanten verpotten? Komaan, tijd om op te staan! En nog blijft hij kalm. Hij staat zelfs vrolijk op. En weet plotseling heel goed wat hij voor vaderdag wil. Dit, dus.
evelien borgonjon 