evelien borgonjon

Wil je me dit verhaal horen voorlezen? Beluister het in De Tiny Podcast. Het was de week van de Poëzie. En ergens in het begin van die week dacht ik bij de lunch: laten we een kleine, eenvoudige traditie introduceren. Dat ging zo: De man zet de laatste dingen op tafel, staat nog eens opMeer lezen over “Ik dacht: laten we een kleine, eenvoudige traditie introduceren”

We bleven ergens plakken en gingen naar huis toen het al donker was. Er lag sneeuw, we zetten sporen waar nog niemand had gestaan. Ze wilde een sneeuwballengevecht. Dat hield in dat ik standbeeldstil moest staan en met dichtgeknepen ogen stond te wachten tot een sneeuwbal van dichtbij tegen me aan werd gegooid. Ze gierdeMeer lezen over “Het is allemaal niet simpel”

Een gedicht voor gedichtendag. Je kunt luisteren of lezen en daarna nog eens lezen of eerst luisteren en daarna nog lezen of eerst lezen en dan luisteren of luisteren en ondertussen ook lezen. Dat mag je zelf beslissen. ik droomde de hele nacht in woorden daar kwam geen beeld – nee – aan te pasMeer lezen over “Gedichtendag 2021, een gedicht”

Misschien vind je het leuk om eens naar een verhaal van mij te luisteren in plaats van het te lezen? In De Tiny Podcast van 22 januari 2021 hoor je me dit verhaal voorlezen. Aapje slaapt. Baby niet. Kind, in de kamer hiernaast, slaapt ook niet. Heeft net het licht weer aangedaan, leest een boek.Meer lezen over “Als iedereen slaapt”

Zeven jaar geleden woonde ik in Gent, ging ik met de auto naar de carwash en met mezelf naar de sauna en de schoonheidsspecialiste. De puist op mijn voorhoofd kreeg ze niet weg. Ik belde met camera naar een oudere vriend om te vragen hoe erg hij het er uit vond zien. Het zou geenMeer lezen over “‘k Was haast vergeten”

Ze zong. ‘Een bos, een bos, een bos, het is een mooi bos, een bos, een bos, een bos, het is mijn bos. Ik mag niet te veel bellen anders schrik ik de dieren weg.’ En ik erachteraan. Met het bos in de longen. En de man en de kleinste muis zo’n honderd meter achter.Meer lezen over “Misschien weet ik nu ook al wat wij deze week gaan eten”

De dag gaat liggen, loopt op zijn einde. De lucht is grijs, zeg ik.  Nee, zegt de kleine op de achterbank. Ze wijst met gestrekte arm naar het raam, naar daar achter de molen. Daar is de lucht licht. Daar hangt onder het grote, donkere vlak nog een streep roze boven de velden.  Ik rij en kijk zo lang mogelijkMeer lezen over “Welkom op zijn minst”

Ze stootte tijdens het ontbijt haar vitaminedrank om. Volgens de man kwam dat doordat ik haar een vraag stelde en zij was afgeleid. De dag ervoor had de man in de keuken een ei gebroken. Zogenaamd ook omdat ik hem een vraag had gesteld. Ik vind dat raar. Dat je een bekertje omstoot of eenMeer lezen over “Okay”

Al drie avonden op rij gaat dat hier redelijk vanzelf. De grootste muis blijft aan tafel zitten tijdens het eten, eet in minder dan een half uur haar bord leeg, ruimt ijverig mee de tafel af, trekt vrolijk naar boven, laat het bad vollopen, gooit haar kleren in de deuropening op de grond, voelt ofMeer lezen over “Een klein avondje”